historia del viaje a Sevilla 15-18 abril

Español (google translate)                                                              (Nederlands na twee pagina's)

Domingo por la mañana 15 de abril

Levántate en la mitad de la noche, porque vamos con los Hombres y Mujeres a la Tercera Edad, o como solemos decir con el Girasol español a la Feria de Sevilla, el autobús sale a las 5 en punto de Rojales. Llegamos justo a tiempo, a las 4 minutos después de las 5 partimos con 52 personas lideradas por el guía Rocky, los miembros del consejo Christine y Paco en dirección a Sevilla. La ocupación del autobús es aproximadamente la mitad de españoles y mitad extranjeros. Todo el mundo trata de dormir y después de aproximadamente 2 horas sigue el primer descanso. Uno de los pasajeros comparte un extraño evento en una parada de autobús anterior en el mismo restaurante al borde de la carretera. Ella fue la primera en bajarse del autobús y pidió café primero, pagó 1,30 euros, la gente que más tarde se unió a la mesa pagó 2 euros por el café. Eso llevó a fuertes protestas. Al final, a todos les devolvieron el dinero pagado en exceso. Lo que resultó: tan pronto como llegó un autobús, se convirtió un botón en la caja registradora y los precios subieron. Entonces serás engañado.

Para el registro, hemos pagado 2 euros, pero no dormimos mal. Después de 2 paradas de autobús, el último en un bonito y auténtico restaurante español, del que el propietario era claramente fanático de las corridas de toros, dados los innumerables carteles y atributos en la pared, llegamos a Sevilla. Después de un pequeño recorrido por la ciudad, nos dirigimos al hotel, que está a unos 20 km de la ciudad. Nuestro hotel "Jardín de la Reina" parece un centro de solicitantes de asilo desde el exterior: una gran propiedad amurallada, un gran edificio principal, varios bloques de casas de 2 pisos con largas galerías en las que se encuentran las habitaciones. Las habitaciones son grandes, con un buen baño, una sala de estar y una buena cama. Todo está un poco anticuado, pero está limpio y limpio.

Es comido en el edificio principal, entras en el vestíbulo, donde un ala está custodiada por Laurel y Hardy cifras varias piedras grandes de vida, que debe actualidad no está claro para mí con un signo de "no tocar" y el ala.

Después de la cena en forma de bufet, vamos a la habitación para desempacar la maleta y descansar, a las 4.30 p.m. va a la Feria. Después de un paseo de media hora llegamos a la Feria, una vasta tierra llena de carpas grandes llenos de gente muy bien vestidos, los hombres en su traje de los domingos con el lazo y las señoras todo en sus vestidos fleurigste flamenco, muy especial, una fiesta para el ojo Aquellos que caminan con ropa normal son turistas. Es increíblemente concurrido y en las calles, cientos de carruajes y carruajes, tirados por uno o más caballos o mulas bellamente decoradas, es una fiesta para los ojos. Cocheros y pasajeros con estilo vestidos con trajes flamencos tradicionales. Mantienen muestran vueltas, también he visto la Fiesta de Mayo en Torrevieja, pero aquí es mucho más grande, más elegante e impresionante en el montón de carpas de música y bailarines de flamenco, el conjunto emana un ambiente animado infecciosa, por lo que desea participar, pero luego viene la primera desilusión: cuando queremos entrar en una carpa de fiesta, somos detenidos por un hombre de seguridad fornido con las palabras: "Es privado"

Lo que resulta ser que todas esas tiendas son de familias o compañías privadas y no son bienvenidas sin una invitación. Una gran decepción, de los cientos de tiendas de campaña, solo hay unas pocas accesibles para el público en general, como las del partido comunista. Puedes adivinar las consecuencias, no puedes sentarte o tomar algo para beber, y mucho menos que puedas ir al baño. Después de las tres de la tarde lo habíamos visto y estábamos esperando el autobús en la barrera de seguridad.

Conclusión: la Feria es un evento hermoso y único, pero principalmente destinado a los habitantes de Sevilla, algo así como amsterdammers que vienen a celebrar el carnaval en Venlo.

El lunes por la mañana después del desayuno a las 9.15 a.m. en dirección a Sevilla. Cuando llegamos a la ciudad, el dicho pronto queda claro: "¡Quien no haya visitado Sevilla nunca ha visto un milagro!" completamente probado. Conducimos por el distrito lleno de pabellones de la exhibición hispanoamericana de 1929. Hermosos edificios en estilo Art Nouveau. Nos detenemos en la obra maestra de la exposición, el grandioso pabellón español en el vasto y maravilloso parque Maria-Luisa. Tenemos un poco de tiempo libre para ver toda esa belleza. Luego se dirige hacia el distrito de Alcazares donde visitamos una iglesia y tomamos un agradable café en un bar, luego tenemos que volver al hotel para almorzar, lástima, nos hubiera gustado quedarnos más tiempo. El autobús se rompe una pequeña rebelión, los líderes de los grupos nos quieren retroceder a las 17.00 horas en el recinto de Feria, pero la mayoría de los "extranjeros" no quieren eso, ellos no desean explorar la ciudad por su cuenta y algo de comida. Finalmente sale un compromiso, una parte se deposita en la arena taurina y una sección en la Feria. La plaza de toros, la fachada barroca algo mexicana ha sido un ocupado, una multitud de personas, impecablemente vestidos, los hombres de traje y corbata, mujeres en trajes de flamenca de colores con una flor en su interior arrastrando los pies, la esposa de ese modo golpeado por numerosas cámaras de televisión, de las cuales una grúa de un metro de altura. Es un evento muy importante, más tarde en la noche, algunos compañeros pasajeros son testigos de cómo el joven torero es llevado a su auto por sus fanáticos en los hombros.

Vamos al distrito de Santa Cruz, un antiguo barrio judío lleno de hermosos edificios antiguos en calles de menos de un metro de ancho. Las calles están limpias (la logística es un problema, solo se puede hacer con el trabajo manual) sin graffiti, sin desorden. En todas partes agradables tiendas, bares, vistas y acogedoras plazas con terrazas. Santa Cruz te lleva de vuelta a los buenos tiempos.

Me gusta eso El tiempo vuela, comemos en un pequeño restaurante italiano y luego es hora de volver al hotel en autobús.

El martes, el penúltimo día del viaje, podemos gastar a nuestra propia voluntad, salimos a las 9.15 a.m. a la ciudad donde nos dejan en la "Torre de Oro" un remanente del período morisco. La torre que protegía el puerto debe su nombre a los mosaicos dorados

con el que se cubrió su parte superior.

Vamos a la Catedral de la Giralda, una antigua mezquita, convertida en catedral por los católicos después de la expulsión de los moros. Debajo de las bóvedas de la catedral se encuentran los restos de Cristóbal Colón que fueron transferidos desde La Habana en 1899. Caminamos por las calles estrechas, visitamos las pequeñas tiendas, tomamos un tiempo en las terrazas y luego doblamos una esquina y nos encontramos cara a cara con 8 mujeres de Venlo, nuestra ciudad natal. Será una hora agradable con las "Hortensias", como las mujeres llaman a su club.

Después de una hora vamos más allá y llevamos a toda la ciudad. Según el podómetro, hemos recorrido unos 9 km al final del día. A las nueve y media el autobús nos recoge en la Plaza de Toros y luego de una breve visita a la Feria iluminada volvemos al hotel, donde nos dormimos exhaustos.

Miércoles el último día de nuestro viaje a la ciudad. Después del desayuno nos dirigimos a Sevilla, donde bajamos en la Torre Dorada y abordamos un bote de ida y vuelta a las 11 a. M. Para un viaje por el río Gualdalquivir. Un buen viaje donde podemos admirar la ciudad desde el paseo marítimo. Los numerosos puentes también son impresionantes, desde antiguos hasta súper modernos. También navegamos más allá de la Sevilla moderna, con edificios arquitectónicos de la exposición mundial de 1992, en definitiva una conclusión digna de este viaje por la ciudad. Después del almuerzo en el hotel nos vamos de casa. A eso de las once estamos de regreso en Rojales y gracias al conductor y acompañantes Rocky, Paco y Christina concluimos este viaje.

Nederlands

Zondagmorgen 15 april

In het holst van de nacht opstaan, want we gaan met de Hombres y Mujeres de Tercera Edad, of zoals wij altijd zeggen met de Spaanse Zonnebloem op reis naar de Feria in Sevilla, De bus vertrekt om 5 uur vanuit Rojales. We zijn net op tijd, om 4 minuten over 5 vertrekken we met 52 personen onder leiding van gids Rocky, bestuursleden Christine en Paco richting Sevilla. De bezetting van de bus is ongeveer de helft Spanjaarden en de helft buitenlanders. Iedereen probeert nog wat te slapen en na zo'n 2 uur volgt de eerste koffie-pauze. Een van de mede-passagiers vertelt over een merkwaardige gebeurtenis bij een vorige busstop bij hetzelfde wegrestaurant. Zij was als eerste de bus uit en bestelde als eerste koffie, ze betaalde 1,30euro, de mensen die later aan de tafel aanschoven haden allemaal 2 euro voor de koffie betaald. Dat leidde tot hevige protesten. Uiteindelijk kreeg iedereen zijn teveel betaalde geld terug. Wat bleek: zodra er een bus aankwam werd er een knop omgezet bij de kassa en gingen de prijzen omhoog. Zo word je dus belazerd.

Voor de goede orde wij hebben dus ook 2 euro betaald, maar hebben er niet slecht door geslapen. Na nog 2 busstops, waarvan de laatste in een leuk authentiek Spaans restaurantje, waarvan de eigenaar duidelijk een liefhebber van het stierenvechten was, gezien de talloze posters en attributen aan de muur , komen we in Sevilla aan. Na een kleine sightseeing-tour door de stad gaan we op weg naar het hotel, dat zo'n 20 km buiten de stad ligt . Ons hotel "Jardin de la Reina" lijkt van buiten het meest op een asielzoekerscentrum: een uitgestrekt ommuurd terrein, een groot hoofdgebouw, diverse 2 laags huizenblokken met lange galerijen waaraan de kamers liggen. De kamers zijn groot met een flinke badkamer, een zithoek en goed bed. Het is allemaal een beetje gedateerd, maar het is schoon en proper.

Gegeten wordt er in het hoofdgebouw, je komt eerst in de lobby waar een vleugel staat met een Bordje "no tocar" en de vleugel wordt bewaakt door enkele stenen levensgrote Laurel en Hardy-figuren, wat dat moet voorstellen is me niet duidelijk.

Na het eten in buffetvorm gaan we naar de kamer om het koffer uit te pakken en effe te rusten, om 16.30 uur gaat het naar de Feria. Na een ritje van een half uur arriveren we op de Feria, een uitgestrekt terrein vol grote party-tenten vol mooi geklede mensen, de heren in hun zondagse pak met stropdas en de dames allemaal in hun fleurigste flamenco-jurken, heel apart, een lust voor het oog. Degenen die in normale kleding rondlopen zijn toeristen. Het is ontzettend druk en op straat, honderden koetsen en rijtuigen, getrokken door een of meerdere prachtig opgetuigde paarden of muilezels, het is een lust voor het oog. Op de bok stijlvol geklede koetsiers en passagiers in traditionele flamenco-kledij. Ze blijven maar showrondjes rijden, ik heb dat ook gezien bij de fiesta de mayo in Torrevieja, maar hier is het veel grootser, stijlvoller en indrukwekkender in de feesttenten volop muziek en flamenco-dansers, het geheel ademt een aanstekelijke bruisende sfeer, je wilt zo meedoen, maar dan volgt de eerste teleurstelling: als we zo'n feesttent binnen willen gaan, worden we tegengehouden door een potige security-man met de woorden: "Es privado"

Wat blijkt al die tenten zijn van privé-families of bedrijven en zonder uitnodiging ben je niet welkom. Een grote teleurstelling, van de honderden tenten zijn er slechts enkele voor het grote publiek toegankelijk, zoals bij voorbeeld die van de communistische partij. De gevolgen laten zich raden, je kunt nergens zitten of iets te drinken krijgen, laat staan dat je naar het toilet kunt. Na zo'n uur of drie hadden we het wel gezien en zaten we op de vangrail te wachten op de bus.

Conclusie: de Feria is een prachtig uniek evenement, maar vooral bedoeld voor de inwoners van Sevilla, zoiets als Amsterdammers die in Venlo carnaval komen vieren.

Maandagmorgen na het ontbijt om 9.15 uur richting Sevilla. Als we in de stad aankomen blijkt al spoedig het gezegde: "Wie Sevilla niet heeft bezocht, heeft nooit een wonder aanschouwd!" ten volle bewaarheid te worden. We rijden door de wijk vol paviljoens uit de Amerikaans-Spaanse tentoonstelling uit 1929 . Prachtige gebouwen in art-nouveau - stijl. We stoppen bij het pronkstuk van de tentoonstelling, het grandioze Spaanse paviljoen in het uitgestrekte wonderschone Maria-Luisa-park. We krijgen wat vrije tijd om al dat schoons te aanschouwen. Daarna gaat het richting de wijk Alcazares waar we een kerk bezoeken en in een barretje een lekkere cafe solo drinken, daarna moeten we weer terug naar het hotel voor het middageten, jammer, we waren graag langer gebleven. In de bus breekt een kleine opstand uit, de groepsleiding wil ons om 1700 uur weer afzetten bij het Feria-terrein, maar de meeste "buitenlanders" willen dat niet, ze willen op eigen houtje de stad verkennen en daar wat eten. Uiteindelijk komt er een compromis uit, een gedeelte wordt bij de stierenvechtersarena afgezet en een gedeelte bij de Feria. Bij de stierenvechtersarena, waarvan de barokke façade iets Mexicaans heeft is het een drukte van belang, massa's mensen, allemaal onberispelijk gekleed, heren in kostuum met stropdas, dames in fleurige flamenco-jurken met een bloem in het haar schuifelen naar binnen, daarbij gade geslagen door talrijke tv- camera's, waarvan een op een meters hoge kraan. Het is een heel event, later op de avond zijn enkele medepassagiers er getuige van hoe de jonge torero door zijn fans op de schouders naar zijn auto gebracht wordt.

Wij gaan de wijk Santa Cruz in, een oude Joodse wijk vol prachtige oude panden in straatjes van soms nog geen meter breed. De straten zijn schoon (logistiek een heel probleem, kan alleen met handwerk ) geen grafitti, geen rotzooi. Overal leuke winkeltjes, barretjes, doorkijkjes en gezellige pleintjes met terrasjes. Santa Cruz neemt je terug naar de goede oude tijd.

Ik geniet daarvan. De tijd vliegt om, we eten in een klein Italiaans restaurantje en dan is het alweer tijd om met de bus hotelwaarts te keren.

Dinsdag, de op een na laatste dag van de trip, kunnen we naar eigen believen besteden, we vertrekken weer om 9.15 uur naar de stad waar we afgezet worden bij de "Torre de Oro" een overblijfsel uit de Moorse periode. De toren die vroeger de haven bewaakte, dankt zijn naam aan de vergulde mozaieken

waarmee zijn top was bekleed.

We gaan naar de Giralda kathedraal, een vroegere moskee, die na de verdrijving van de Moren door de katholieken tot kathedraal werd omgebouwd. Onder de gewelven van de kathedraal rust het stoffelijk overschot van Christoffel Columbus dat in 1899 van Havanna hier naar toe overgebracht werd. We zwerven door de smalle straatjes, bezoeken de kleine winkeltjes, drinken op zijn tijd wat op de terrasjes en dan slaan we een hoek om en staan oog in oog met 8 dames uit onze home-town Venlo. Het wordt een genoeglijk uurtje met de "Hortensia's", zoals de dames hun clubje noemen.

Na een uurtje gaan we weer verder en sjouwen de hele stad door. Volgens de stappenteller, hebben we aan het eind van de dag zo'n 9 km afgelegd. Om half tien pikt de bus ons op bij de Plaza de Toros en na een kort bezoekje aan de verlichte Feria gaan we weer naar het hotel, waar we doodmoe in slaap vallen.

Woensdag de laatste dag van onze stedentrip. Na het ontbijt op weg naar Sevilla waar we bij de gouden toren uitstappen en om 11.00 uur aan boord gaan van een rondvaartboot voor een tocht over de rivier de Gualdalquivir. Een mooie tocht waarbij we de stad vanaf de waterkant kunnen bewonderen. Ook de vele bruggen zijn imposant, van antiek tot super modern. Tevens varen we langs het moderne Sevilla, met als architectonisch hoogtepunt de gebouwen van de wereldtentoonstelling1992, al met al een waardige afsluiting van deze stedentrip. Na het middageten in het hotel vertrekken we huiswaarts. Om een een uur of elf zijn we dan terug in Rojales en met dank aan chauffeur en begeleiders Rocky, Paco en Christina sluiten we deze trip af.